Kliknij tutaj, 👆 aby dostać odpowiedź na pytanie ️ Jakie działania człowieka mogą doprowadzić do degradacji gleby? Dlaczego jej zniszczenie można nazwać katast…
Integrowane metody ochrony zakładu przed szkodnikami w systemie HACCP, GHP, BRC, IFS, AIB. Z niniejszego artykułu dowiemy się czym jest HACCP, jakie są jego podstawowe zasady i czym są podstawowe wymogi higieniczne. Szczególną uwagę poświęcimy zwalczaniu szkodników przy użyciu zintegrowanych metod ochrony przed szkodnikami, które stanowią ważny element podstawowych wymogów higienicznych. HACCP – STAN PRAWNY 28 października 2006 roku zaczęła obowiązywać w Polsce ustawa o bezpieczeństwie żywności i żywienia. Ustawa ta kompleksowo reguluje warunki konieczne do zapewnienia bezpieczeństwa żywności na wszystkich etapach łańcucha żywnościowego. Zastąpiła ona ustawę z 11 maja 2001 roku o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. Zgodnie z wyżej wspomnianą ustawą z 2006 roku wszelkie zakłady zajmujące się produkcją żywności lub jej obrotem zobowiązane są do wdrożenia zasad systemu HACCP. Mówi o tym artykuł 100 wyżej wymienionej ustawy. Wkrótce po uchwaleniu ustawy z 2006 roku opublikowano kolejne rozporządzenia wspólnotowe. W związku z tym już w 8 stycznia 2010 roku uchwalono kolejną ustawę, która dostosowywała przepisy krajowe do wymagań rozporządzeń wspólnotowych. Jest to: „Ustawa z dnia 8 stycznia 2010r o zmianie ustawy o bezpieczeństwie żywości i żywienia oraz niektórych innych ustaw” (Dz. U z 2010r, nr 21, poz. 105) CZYM JEST HACCP ? HACCP jest angielskim skrótowcem rozwijanym jako hazard analysis and critical control points (po Polsku Analiza zagrożeń i krytyczne punkty kontroli). System ten został opracowany w latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku w Stanach Zjednoczonych. System HACCP został stworzony w celu zapewnienia bezpieczeństwa żywności. Cel ten osiągany jest poprzez identyfikację i oszacowanie skali zagrożeń z punktu widzenia wymagań zdrowotnych żywności na wszystkich etapach produkcji i obrotu zywnością określenie metod eliminacji lub ograniczania zagrożeń dla żywności Stosowanie systemu HACCP daje pewność, że zakład wykonał wszystko dla bezpieczeństwa wyrobu oraz konsumenta w odniesieniu do zasad dobrej praktyki higienicznej i produkcyjnej, a także przepisów potrzeb klientów. Do wszystkich organizacji, które w ramach swoich działalności zajmują się produkcją, przetwarzaniem, magazynowaniem, transportowaniem i obrotem żywności skierowana jest norma ISO 22000:2005 PODSTAWOWE ZASADY HACCP W PROGRAMIE OCHRONY ZAKŁADU PRZED SZKODNIMAMI Istnieje siedem podstawowych zasad postępowania HACCP: 1 –IDENTYFIKACJA ZAGROŻEŃ I OPISANIE ŚRODKÓW ZAPOBIEGAWCZYCH Stworzenie zespołu odpowiedzialnego za tworzenie wdrażanie i utrzymanie systemu. Dobór odpowiednich osób do tego zadania jest bardzo ważny. Powinny być to osoby doskonale rozumiejące cały proces produkcji, magazynowania danego produktu żywnościowego i obrotu nim. Opisanie procesu technologicznego dotyczącego prowadzonej działalności Wypisanie zagrożeń mogących wystąpić w trakcie prowadzonej działalności. Zagrożenia, które mogą wystąpić w trakcie produkcji i dystrybucji żywności są niezwykle wręcz różnorodne i uzależnione są od rodzaju prowadzonej działalności. Pierwszym rodzajem zagrożeń są zagrożenia fizyczne. Nierzadko zdarza się, że w żywności odnajdywane są kawałki szkła opakowań lub metalu (śrubki lub nakrętki, które odkręciły się z używanych przy produkcji żywności maszyn). Drugą grupą zagrożeń są zagrożenia biologiczne takie jak bakterie, wirusy i pasożyty. Bakterie w sprzyjających warunkach namnażają się w niesamowitym wręcz tempie. Szczególnie szybko namnażają się w mięsie i warzywach przez co wspomniane produkty szybko mogą zacząć stanowić zagrożenie dla zdrowia. Trzecią grupą zagrożeń są zagrożenia chemiczne takie jak naturalne toksyny, związki chemiczne, pestycydy, metale ciężkie i pozostałości środków myjących. Przekroczenie bezpiecznych ilości metali ciężkich i pestycydów szczególne częste jest w przypadku warzyw na przykład sałaty. Naturalne toksyny występują w wielu produktach zwłaszcza roślinnych nawet tak pospolitych jak najzwyklejsze ziemniaki. Oszacowanie wielkości zagrożeń dla bezpieczeństwa żywności i opisanie metod ich opanowania 2 – IDENTYFIKACJA KRYTYCZNYCH PUNKTÓW KONTROLI (CCP) Zidentyfikowanie krytycznych punktów kontroli przez zespół HACCP. Krytyczne punkty kontroli to miejsca w procesie technologicznym w których kontrola istniejących zagrożeń jest konieczna do zagwarantowania bezpieczeństwa żywności. Należeć do nich może przyjmowanie półproduktów i ocena czy są odpowiedniej jakości, czas, warunki i temperatura przechowywania produktów spożywczych, warunki produkcji i inne 3 – IDENTYFIKACJA LIMITÓW KRYTYCZNYCH Kolejny krok to ustalenie maksymalnych limitów, których przekroczenie oznacza utratę bezpieczeństwa wyrobu gotowego. Limity te należy ustalić dla każdego krytycznego punktu kontroli. Dla wielu czynników istnieją ustalone prawnie normy wartości, których nie należy przekraczać w produktach spożywczych. 4 – USTALENIE SYSTEMU MONITOROWANIA CCP Dla każdego krytycznego punktu kontroli konieczne jest ustalenie sposobu i częstości monitoringu oraz sposoby zapisywania stwierdzonych w trakcie monitoringu wielkości. Należy również ustalić jakie osoby będą odpowiedzialne za wyżej wymienione działania. 5 – OKREŚLENIE DZIAŁAŃ KORYGUJĄCYCH Kolejnym krokiem jest zaplanowanie działań, które zostaną podjęte w przypadku przekroczenia ustalonych limitów. Bardzo ważne jest też wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za te działania. W sytuacji, gdy nie wyznaczymy takiej osoby może dojść do sytuacji, że żadne działania nie zostaną podjęte ponieważ każdy będzie przekonany, że działania powinny zostać podjęte przez kogoś innego. Istotne jest też ustalenie zasad postępowania z produktem wyprodukowanym z przekroczeniem limitów. 6 – USTALENIE PROCEDUR WERYFIKACJI SYSTEMU Właściwa weryfikacja systemu HACCP jest bardzo istotna. Pozwala ona na upewnienie się, że system HACCP skutecznie zapewnia bezpieczeństwo klientom. W weryfikacji tej bardzo pomocne jest regularne przeprowadzanie badań mikrobiologicznych produkowanej żywności. Bardzo przydatne są też składane przez klientów reklamacje. Są one ważnym, choć często niedocenianym źródłem wiedzy o błędach i niedociągnięciach na różnych etapach produkcji i dystrybucji żywności. Najlepszym jednak sposobem weryfikacji systemu są audyty wewnętrzne. 7 – USTALENIE PROCEDUR ZAPISÓW Dowodem zapewnienia bezpieczeństwa żywności jest dokumentacja i zapisy systemu HACCP. Należy prowadzić je systematycznie i czytelnie. Również w przypadku tego etapu systemu HACCP konieczne jest ustalenie osoby odpowiedzialnej za jego przebieg. GMP i GHP Przed wdrożeniem systemu HACCP konieczne jest spełnienie tak zwanych wymogów wstępnych takich jak Dobra Praktyka Produkcyjna (GMP- good manufacturing practice) oraz Dobra Praktyka Higieniczna (GHP-good hygiene practice). GMP i GHP to procedury których celem jest wyeliminowanie czynników świadczących o złym stanie sanitarnym co ma uniemożliwić powstanie zagrożenia dla wytwarzanych produktów. Podstawowe zasady GHP wyglądają następująco: Przed rozpoczęciem pracy należy upewnić się, że posiadamy niezbędne do produkcji produkty i są one odpowiedniej jakości, używany sprzęt jest czysty i sprawny oraz posiadamy wszystkie niezbędne instrukcje W trakcie pracy należy ściśle trzymać się instrukcji. Należy unikać stosowania wszelkiego rodzaju skrótów i usprawnień. Niezbędne informacje można znaleźć w dokumentacji lub uzyskać od przełożonych. Należy pracować tak, aby maksymalnie ograniczyć ryzyko zanieczyszczenia produktu, pomieszczeń, sprzętu i urządzeń. Bardzo ważne jest bycie uważnym i skupionym w trakcie pracy. Należy pamiętać, że większość ludzi potrafi skupić się na maksymalnie jednej czynności jednocześnie. Wszelkie próby wykonywania jednocześnie dwóch lub więcej czynności mogą kończyć się spadkiem jakości wytwarzanych produktów lub wypadkami. Wszelkie nieprawidłowości i odchylenia od założonych parametrów procesu produkcji należy zgłaszać kierownictwu. Pracownicy powinni dbać o higienę osobistą. Stanowisko pracy powinno być utrzymywane w porządku i czystości Istnieje wiele elementów, których przestrzeganie składa się na Dobre Praktyki Higieniczne. Należy do nich między innymi odpowiednia lokalizacja zakładu, jego układ funkcjonalny, stan stosowanych maszyn i urządzeń, zaopatrzenie w wodę, właściwe metody sprzątania i usuwania odpadków, higiena pracowników, właściwe przyjęcie, magazynowanie i obróbka surowców i materiałów, właściwe magazynowanie i transport wyrobów gotowych oraz zwalczanie szkodników. Właśnie na tej ostatniej kwestii skupimy się w dalszej części naszego artykułu. Na temat pozostałych aspektów GHP wiele wartościowych informacji można odnaleźć na stronach internetowych Państwowej Inspekcji Sanitarnej. INTEGROWNE METODY ZWALCZANIA SZKODNIKÓW BRC, IFS, AIB. Niezwykle ważnym elementem GHP jest ochrona przed szkodnikami oparta na IPM (integrowane metody zwalczania szkodników). Każdy zakład powinien posiadać system kontroli i monitorowania szkodników. IPM (Integrated Pest Menagement) polega na wykorzystaniu wszystkich dostępnych sposobów i metod zwalczania szkodników. Według definicji FAO (Food and Agriculture Organization of the United Nations) integrowana ochrona przed szkodnikami (IPM) oznacza „Staranne rozważenie wszystkich dostępnych technik kontroli szkodników, a następnie włączenie odpowiednich środków, które hamują rozwój populacji szkodników i utrzymują środki ochrony roślin i inne interwencje na poziomach, które są uzasadnione ekonomicznie oraz zmniejszają lub minimalizują ryzyko dla zdrowia ludzi i środowisko. IPM kładzie nacisk na uzyskanie zdrowych plonów przy minimalnych zakłóceniach funkcjonowania ekosystemu rolniczego i zachęca do korzystania z naturalnych mechanizmów kontroli szkodników”. Integrowane metody zwalczania szkodników powstały w celu zwalczania szkodników w uprawach rolnych, ale obecnie stosowane są też w ogrodnictwie, domach, konserwacji prewencyjnej i zakładach przetwórstwa spożywczego. IPM powstało krótko po drugiej wojnie światowej w USA. W jego tworzeniu duży udział mieli Amerykańscy entomolodzy tacy jak między innymi Cotton Belt. Dla wyboru odpowiedniej strategii walki ze szkodnikami konieczne jest oczywiście branie pod uwagę zagrożeń ze strony szkodników, ale nie należy też zapominać o zagrożeniach ze strony przyjętych metod ich zwalczania. W pierwszej kolejności należy wybierać metody które są najmniej szkodliwe dla ludzi i środowiska, nie wymagają zastosowania pestycydów i są zgodne z aktualnie obowiązującymi przepisami sanitarnymi. Podstawę IPM powinno stanowić utrudnianie dostępu szkodnikom i niwelowanie sprzyjających im warunków. Jeśli okazuje się to bezskuteczne lub szkodniki już się pojawiły stosuje się ich fizyczne niszczenie lub korzysta się z pomocy ich naturalnych wrogów. Metody chemiczne są ostatecznością stosowaną w przypadkach, gdy pozostałe sposoby są nieskuteczne. Stosując metody chemiczne należy preferować insektycydy biologiczne, pochodzące z naturalnie występujących mikroorganizmów takie jak grzyby owadobójcze i owadobójcze nicienie. Wraz z rosnącą świadomością ekologiczną coraz większą popularność zdobywają naturalnie produkowane toksyny takie jak nikotyna, złocień i analogi hormonu juwenilnego owadów. Mimo iż zastosowanie sztucznych pestycydów w IPM jest ostatecznością to czasami bywa ono konieczne. Niezwykle ważne jest odpowiednie dopasowanie sposobu aplikacji do uprawy, rodzaju szkodnika i zastosowanego pestycydu. Najpowszechniejsze szkodniki mogące stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa żywności to: szkodniki zbożowe (wołek zbożowy, mklik itp.), gryzonie (myszy, szczury), owady latające (muchy, osy itp.) owady biegające (karaluchy, karaczany itp.), ptaki, koty i inne zwierzęta domowe. Często okazuje się, że całkowite wytępienie danego rodzaju szkodników jest niemożliwe. W takich przypadkach trzeba pogodzić się z faktem, że jedyne co można zrobić to utrzymać ilość szkodników na akceptowalnym poziomie METODY MONITOROWANIA SZKODNIKÓW wg. HACCP, BRC, IFS, AIB. Niezwykle ważne jest stałe monitorowanie obecności szkodników. Niezbędne jest regularne wykonywanie obserwacji i pomiarów wszystkich aspektów aktywności szkodników. Uzyskiwane w ten sposób dane pozwalają na ocenę skuteczności dotychczasowych działań. Pozwala to na podjęcie decyzji co do działań przyszłych. Istnieją 3 podstawowe metody monitoringu. Pierwsza to inspekcje przeprowadzane przez firmy Inspekcje takie przeprowadzane są w trakcie regularnych wizyt pracowników tego rodzaju firmy. Drugą metodą monitoringu jest wywiad przeprowadzany przez pracownika, który będzie pozostawał w stałym kontakcie z firmą Ważnym jest by wyznaczyć jedną, konkretną osobę odpowiedzialną za te zadanie. Każde zauważenie szkodników, ich odchodów, śladów ich żerowania, lub jakichkolwiek innych oznak ich występowania musi być natychmiast zgłaszane temu pracownikowi przez pracowników zakładu. Osoba ta zapisuje wszystkie zdobyte w ten sposób informacje w jednym miejscu. Nie wyznaczenie konkretnej osoby do tego zadania skutkować może tym, że zadaniem tym będzie zajmować się „każdy i nikt”. Może to doprowadzić do tego, ze niezbędne kontrole albo wcale nie będą przeprowadzane, albo zdobywane w ten sposób informacje nie będą gromadzone w jednym miejscu, co sprawi, ze będą one bezużyteczne. Trzecia z metod to przegląd urządzeń do monitorowania takich jak karmniki deratyzacyjne, lampy owadobójcze, pułapki, stacje trutek lepowych, pułapki na owady biegające, pułapki żywołowne i inne przez pracowników firmy CELE MONITORINGU AKTYWNOŚCI SZKODNIKÓW W SYSTEMACH BRC, IFS, AIB. Podstawowym celem monitoringu aktywności szkodników jest określenie jego gatunku, zlokalizowanie miejsc jego występowania i oszacowanie wielkości populacji. Monitorowanie aktywności pomaga też w zidentyfikowaniu warunków, które doprowadziły do powstania problemu. Zgromadzone w ten sposób dane pozwalają na ocenę skuteczności podjętych działań i podjęcie decyzji na temat następnych kroków, które należy podjąć w celu zwalczania szkodników. Niezwykle ważna jest systematyczność prowadzenia monitoringu. Powinien on być prowadzony w sposób ciągły bez względu na wynik. Niedopuszczalnym jest zaprzestanie monitoringu ze względu na brak szkodników. Monitoring poprzedza i wyznacza dalsze działania, w tym także dezynsekcję i deratyzację. DZIAŁANIA KORYGUJĄCE Lista działań korygujących mających na celu zwalczanie szkodników może być długa. Uzależnione są one przede wszystkim od rodzaju szkodnika i rodzaju prowadzonej działalności. Najczęściej należą do nich: zalecenia w celu zabezpieczenia właściwego stanu higieniczno-sanitarnego oraz owado- i szczuroszczelności. zakładanie w otworach takich jak drzwi, okna i wentylacja właściwych barier blokujących dostęp szkodników do pomieszczeń Utwardzenie otoczenia budynku Częste i sprawne usuwanie odpadów poprodukcyjnych. Niezwykle istotnym jest by były one odpowiednio zabezpieczone przed szkodnikami. Pojemniki na odpady powinny być odpowiednio duże aby śmieci się z nich nie wysypywały ważne też by były szczelnie zamykane i regularnie opróżniane Odpowiednie warunki magazynowania żywności. Najlepszym rozwiązaniem jest skorzystanie z usług wyspecjalizowanej firmy DDD. TAGI: IPM, System zabezpieczenia zakładu przed szkodnikami, BRC, IFS, AIB, Ochrona przed szkodnikami HACCP, Program zabezpieczenia zakładu, Firma ddd,
Niechemiczne metody walki ze slimakami “Walka z tymi uciazliwymi szkodnikami spedza sen z powiek niejednemu wlascicielowi ogrodu i nie nalezy do latwych. Dlatego jedyna skuteczna metoda w ich zwalczaniu jest konsekwentne zastosowanie kilku metod naraz. 1.Pulapki wabiace. —————————
Chcesz wiedzieć, na jakich roślinach najczęściej pojawiają się tarczniki? W jaki sposób szybko pozbyć się tych szkodników? Zapoznaj się z naszym artykułem, w którym przedstawiamy najważniejsze informacje na temat małych są groźnymi, niewielkimi insektami, które szkodzą wielu gatunkom roślin doniczkowych. Jeśli zauważysz ich obecność w kwiatku, to jak najszybciej podejmij czynności, aby się ich pozbyć. Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się, które rośliny są najczęściej atakowane przez – charakterystyka szkodników roślinZ tego artykułu dowiesz się:Tarczniki (Diaspididae) należą do rodziny owadów z rzędu pluskwiaków równoskrzydłych, do której zalicza się około 2650 gatunków szkodników roślin, z czego 19 gatunków występuje w Polsce. Robaczki pochodzą z Afryki Północnej i Eurazji, obecnie spotkać je można na całym świecie. Razem z misecznikami i wełnowcami tworzą nadrodzinę czerwców (Coccoidea). Pożywieniem szkodników jest sok roślinny (z roślin szklarniowych, ozdobnych). Cechą charakterystyczną tarczników jest niesamowita szybkość rozprzestrzeniania się, co jest głównym problemem przy próbach ich wyglądają tarczniki?Tarczniki odznaczają się specyficzną budową. Posiadają tarczkę, której zadaniem jest ochrona przed zewnętrznymi czynnikami. Wyróżniają się również tym, że ich ciało jest mocno spłaszczone. Są to bardzo małe szkodniki, które osiągają około 3,5 milimetra długości. Ich odnóża są częściowo lub całkowicie zredukowane, a aparat gębowy ma formę kłujki, którą wprowadzają do tkanek roślin w celu pobrania soku. Większość gatunków ma białą barwę, ale spotyka się również tarczniki w kolorze czerwonym, brązowym. Niektóre robaczki mogą posiadać jakich roślinach pojawiają się tarczniki?Zastanawiasz się, jakie rośliny są najczęściej atakowane przez tarczniki? Są to przede wszystkim kwiaty doniczkowe uprawiane w mieszkaniach. Należą do nich między innymi palmy domowe, juki, fikusy. Owady upodobały też sobie storczyki. Warto tu dodać, że choroby tego kwiatka zazwyczaj są wywoływane właśnie przez obecność tarczników. Nie oznacza to jednak, że szkodniki nie lubią roślin znajdujących się w ogrodach. Do ich ulubionych zewnętrznych obiektów zalicza się na przykład jałowca. Zwracaj więc szczególną uwagę na te rośliny, dzięki czemu będziesz mógł szybko zareagować, jeśli zaczną warunki sprzyjają występowaniu tarczników?Warunki sprzyjające do występowania tarczników to wysoka temperatura i niska wilgotność powietrza. Dlatego częściej można je spotkać w mocno ogrzewanych pomieszczeniach. Dodatkowym czynnikiem, który przyczynia się do pojawienia się tarczników, jest nieprawidłowa pielęgnacja roślin, na przykład nieodpowiednie nawożenie. Należy tutaj zaznaczyć, że szkodniki mogą zostać przyniesione do domu wraz z zainfekowaną rośliną. Dlatego polecane jest dokładne sprawdzenie kwiatka, zanim dokona się zakupu. Warto korzystać tylko ze sprawdzonych sklepów żerowania tarczników – po czym poznać, że roślina domowa została zaatakowana przez szkodniki?Tarczniki żywią się głównie liśćmi roślin. Jednak zdarzają się i takie robaczki, które niszczą pędy. Pierwszym objawem świadczącym o obecności szkodników jest żółknięcie liści. Jeśli dostrzeżesz taki problem na swoim kwiatku, to dokładnie sprawdź całą roślinę – nie tylko jej liście, ale również łodygi w dolnej części. Do objawów żerowania tarczników zalicza się także:zahamowanie wzrostu kwiatka;opadanie żółtych liści;usychanie pędów;skorkowacenie na różnych częściach tylko zauważysz któryś z powyższych objawów, to szybko podejmij czynności związane ze zwalczaniem pozbyć się tarczników?Zwalczanie tarczników może odbywać się na kilka sposobów. Nie jest to łatwe zadanie, dlatego zalecane jest łączenie ze sobą kilku metod walki. Najciężej jest pozbyć się jaj, które są ukryte i chronione przez tarczki stanowiące świetną blokadę dla środków owadobójczych. Polecanym momentem do rozpoczęcia usuwania tarczników jest początek czerwca. To właśnie wtedy larwy wylęgają się z jaj i nie posiadają jeszcze osłonek ochronnych, więc łatwiej je zaatakować. Zrobić to można poprzez mechaniczne usuwanie szkodników, zastosowanie domowych sposobów lub użycie środków czym polega mechaniczne usuwanie tarczników?Mechaniczne usuwanie tarczników jest sprawdzonym sposobem na pozbycie się niechcianych szkodników. Jest to dość czasochłonne zadanie, które polega na ręcznym usuwaniu robaczków z kwiatka. Wykonuje się je za pomocą patyczków do uszu nasączonych mieszanką wody i octu. Przydatna może się również okazać miękka szczoteczka do zębów. Czynność należy powtarzać regularnie co tydzień, aż do momentu całkowitego wyeliminowania tarczników z rośliny. Ważne, żeby usuwać robaczki delikatnie i dokładnie oraz na koniec włożyć kwiatka do wanny i dokładnie go z denaturatu i płynu do naczyń – domowe sposoby na tarcznikiJednym z domowych sposobów zwalczania tarczników jest przemywanie liści kwiatka roztworem z denaturatu i płynu do naczyń. Przygotowanie preparatu jest bardzo łatwe. Polega ono na rozcieńczeniu 100 g denaturatu w 5 litrach letniej wody i dodaniu odrobiny płynu do naczyń. Otrzymaną mieszanką nasącza się wacik lub miękką szmatkę i przemywa każdy liść po kolei. Jest to czasochłonne zajęcie, ale uważane za jedno ze skuteczniejszych w walce z tymi ekologiczne – niezawodne sposoby na ograniczenie tarcznikówStosowanie oprysków ekologicznych jest kolejną metodą na pozbycie się tarczników. Własnoręcznie wykonane naturalne preparaty są coraz częściej używane do walki ze szkodnikami. Największą popularnością cieszą się opryski z czosnku, pokrzywy lub cebuli. Należy wziąć tu jednak pod uwagę, że ten sposób może okazać się mało skuteczny i konieczne będzie zastosowanie jednocześnie innej metody usuwania tarczników. Opryski z pewnością odstraszą szkodniki i ograniczą ich ilość, ale nie usuną ich z tytoniu – skuteczne zwalczanie tarcznikówSzukając sposobu na skuteczną walkę z tarcznikami, warto wypróbować wywar z tytoniu. Owady nie znoszą nikotyny, ponieważ działa ona na nich zabójczo. Przyrządzenie preparatu nie zajmuje wiele czasu. Tytoń uzyskany z około 10 papierosów należy zalać wodą i odłożyć na kilka godzin. Po upływie tego czasu trzeba gotować preparat przez pół godziny. Na koniec wystarczy rozcieńczyć go z wodą i przelać do spryskiwacza, po czym rozpocząć oprysk zainfekowanych z oleju – szybko usunie intruzów z roślinyDo walki z tarcznikami polecany jest również oprysk z oleju. Mieszankę tworzy się z połączenia oleju rzepakowego z ciepłą wodą i odrobiną płynu do naczyń. Takim roztworem spryskuje się roślinę, szczególnie zwracając uwagę na spód liści i łodygi. Działanie tego oprysku polega na odcięciu szkodników od dostępu do tlenu. Po trzech dniach trzeba przetrzeć roślinę ścierką namoczoną w wodzie z mydłem. Jest to niezbędne, ponieważ olej zatyka aparaty szparkowe rośliny i ogranicza jej zdolności chemiczne – środki ochrony roślinJeśli domowe sposoby okażą się mało skuteczne, to warto wtedy sięgnąć po chemiczne środki. Dostępne są różne preparaty, które nie tylko odstraszą robactwo, ale i pozbędą się ich jaj. Wyróżnić tutaj można między innymi płyny, granulaty i pałeczki. Dostępne są one praktycznie w każdym sklepie mogą wyrządzić spore szkody roślinom doniczkowym. Jeśli nie chcesz, aby zaatakowany kwiatek wylądował w koszu, to czym prędzej podejmij się jednego z zaproponowanych sposobów zwalczania tych małych robaczków. Zobacz także:Skoczogonki – skaczące robaczki w doniczkach. Poznaj skuteczne sposoby zwalczania tych szkodników w roślinach!Miseczniki i tarczniki – poznaj naturę tych szkodników. Jak skutecznie z nimi walczyć?Chrabąszcz majowy (Melolontha melolontha) – skuteczne sposoby zwalczania żarłocznego szkodnika!Mszyce – w jaki sposób je zwalczać? Sprawdzone sposoby na mszyce w domu i ogrodzieSzkodniki sosny – 5 groźnych insektówJakich roślin nie lubią pędraki? Sprawdź, jak naturalnie zwalczać szkodniki w glebie
Owad pobzyga cebularz i jego szkodliwość oraz walka, opryski i sposoby na zwalczanie. Domowe sposoby zwalczania pobzygi polegają przede wszystkim na sprawdzaniu cebul przed posadzeniem. Każdą cebulę należy ścisnąć palcami. Jeśli cebula jest miękka lub przy ściśnięciu wylatuje z niej brązowa maź, może to oznaczać, że
Domowe szkodniki to zawsze temat trudny, który może pojawić się nawet w najbardziej zadbanym domu. W końcu nie raz zdarza się, że przez otwór w murze przedostanie się mysz, przyniesiemy do domu mąkę z jajami moli lub w źle zaimpregnowanej podłodze pojawią się tzw. „korniki”. Jak najszybciej poradzić sobie ze szkodnikami domowymi, by zniknęły z naszych wnętrz raz na zawsze? Szkodnik nr 1 – Jak pozbyć się korników Szkodniki niszczące drewno są na ogół nazywane kornikami, choć pod tym pojęciem rozumiemy całą grupę owadów żerujących w tego rodzaju materiałach. Jeśli zaobserwowaliśmy w podłodze niepokojącą sieć otworów lub tuneli, mamy najprawdopodobniej do czynienia z tykotkiem pstrym, spuszczelem pospolitym, kołatkiem domowym lub miazgowcem parkietowym. Tak naprawdę nazwa szkodnika nie ma większego znaczenia, gdyż metody jego zwalczania są na ogół takie same. Skąd biorą się korniki w domu: nieodpowiednia impregnacja drewna; do budowy użyto wilgotnego materiału; drewno nie zostało odpowiednio zabezpieczone. Jak rozpoznać korniki i inne szkodniki niszczące drewno: słyszymy w drewnie głośne chrupanie lub rytmiczne postukiwanie; zauważamy okrągłe dziury w powierzchni drewna lub tunele. Dlaczego należy walczyć z szkodnikami drewna: niszczą drewno znacznie obniżając jego walory estetyczne i użytkowe; spenetrowane belki lub deski mogą stracić nośność, narażając konstrukcję budynku na osiadanie, a nawet na zawalenie. Domowe sposoby na szkodniki w drewnie: Nabierz terpentyny do strzykawki i wstrzyknij ją w widoczne otwory. Ten sposób jest skuteczny wtedy, gdy szkodniki dopiero rozpoczęły penetrację drewna. Jeśli obszar zajęty przez owady jest większy, należy napełnić puszki terpentyną i pozostawić je w okolicy drewna. Jest to metoda bardziej czasochłonna, ale również skuteczna. Gdy terpentyna wyparuje, należy ponownie napełnić puszki. Zamiast terpentyny można użyć benzyny, nafty, formaliny lub denaturatu, ale każdy ze środków ma inny wpływ na drewno. Jeśli nie chcemy testować odporności naszej podłogi czy mebli na domowe środki przeciw szkodnikom, wybierzmy odpowiednie środki chemiczne. Innym domowym sposobem na zwalczanie szkodników w drewnie jest natarcie powierzchni cebulą. Czynność należy powtarzać przez 2 tygodnie, następnie zrobić krótką przerwę i powtarzać działania, aż do wytępienia wszystkich niechcianych mieszkańców naszej podłogi czy mebli. Chemiczne sposoby na pozbycie się szkodników w drewnie: Drewno posmaruj środkiem owadobójczym za pomocą pędzla. Efekt będzie lepszy, jeśli wstrzykniesz go do środka, by spenetrował materiał. Aby zwiększyć efekt działania środków owadobójczych, możesz zawinąć drewno w folię lub inny nieprzepuszczalny materiał. Gdy materiał zostanie ponownie wysuszony i zniknie nieprzyjemny zapach, należy zaimpregnować go odpowiednim środkiem. Szkodnik nr 2 – Jak pozbyć się mrówek? Mrówki pojawiają się w naszym domu niespodziewanie wtedy, gdy uznają go za źródło łatwego dostępu do pożywienia. Jest to na ogół problem mieszkańców domów, gdyż w blokach mieszkalnych rzadko dochodzi do przemarszu faraonek, gmachówek, hurtnic, mrówek darniowych, rudnic czy amazonek. O ile mrówki same w sobie nie są szkodnikami, tak pojawiając się wśród naszych czterech ścian mogą wywołać słuszny popłoch wśród domowników. Skąd biorą się mrówki w domu: przechodzą niewielkimi otworami z zewnątrz; przechodzą po rurach do mieszkań i domów. Jak rozpoznać, że w domu zasiedliły się mrówki: spotykamy pojedyncze mrówki maszerujące we wnętrzu; zauważamy przemarsze dużej ilości owadów lub gniazdo. Dlaczego należy walczyć z mrówkami: zależnie od odmiany mogą ugryźć; przenoszą bakterie; są niechcianym lokatorem, którego trudno wytępić. Domowe sposoby na zwalczanie mrówek: Mrówki źle reagują na spleśniałą cytrynę – w miejscu ich przemarszów lub gniazda należy ułożyć owoc i poczekać, aż obejmie go pleśń. Równie skuteczny jest ocet, którym należy nasmarować otwory drzwiowe i okienne. Trasy wędrówek mrówek można również posypać proszkiem do pieczenia, cynamonem, solą, pieprzem lub świeżymi ziołami (posiekanymi). Jedzenie należy przechowywać w szczelnie zamkniętych pojemnikach lub szafkach, do których nie są w stanie dostać się mrówki. Wszystkie odpady organiczne muszą być na bieżąco wyrzucane, a naczynia regularnie myte. Chemiczne sposoby na pozbycie się mrówek: Mrówki można usunąć za pomocą spray-ów, proszków służących do rozsypywania w miejscu wędrówek czy specjalnych płytek, które układa się w pomieszczeniu. Na rynku istnieje wiele preparatów, które mają podobne działanie. Szkodnik nr 3 – Jak pozbyć się rybików cukrowych? Rybiki cukrowe to małe szkodniki, które najczęściej zalęgają się w naszych łazienkach. Uwielbiają wysokie temperatury i wilgoć, dlatego by zapobiec ich pojawieniu się, należy przede wszystkim wietrzyć pomieszczenia i unikać ich przegrzewania. Skąd biorą się rybiki cukrowe: przedostają się za pomocą niewielkich otworów w murze; mogą przenosić się za pomocą nieszczelnych rur. Jak rozpoznać, że w domu panoszą się rybiki cukrowe: zauważamy ubytki w miejscach klejenia, również na tapetach; książki, dokumenty lub papier toaletowy mają podejrzane nadgryzienia; Dlaczego należy walczyć z rybikami cukrowymi: nie przenoszą chorób, ale są uciążliwymi lokatorami; niszczą przedmioty codziennego użytku. Domowe sposoby na zwalczanie rybików cukrowych: Wietrz pomieszczenia, szczególnie łazienkę, i dbaj o to, by nie panowały w niej wysokie temperatury. Uszczelnij wszystkie szpary, ubytki i nieszczelności, by kolejne owady nie mogły dostać się do środka. Na noc rozłóż tekturę posmarowaną miodem. Owady w nocy przykleją się do niej i można je wyrzucić z pomieszczeń. Innym sposobem jest rozsypanie mieszaniny cukru pudru z boraksem. Chemiczne metody walki z rybikami cukrowymi: Z rybikami cukrowymi można walczyć podobnie jak z mrówkami czy karaluchami – za pomocą spray-ów na owady, pułapek na rybiki czy innych proszków na owady „biegające”. Szkodnik nr 4 – Mole ubraniowe i spożywcze źródło: Mole ubraniowe i spożywcze są na ogół przynoszone przez nas do domu, gdy nie zdajemy sobie z tego zupełnie sprawy. Niestety nie możemy się przed nimi ochronić i jedynym wyjściem jest szybkie zwalczanie szkodników, zanim zniszczą naszą garderobę oraz zapasy żywieniowe. Mole ubraniowe i mole spożywcze to zupełnie inny rodzaj moli, dlatego zwalczamy je na różne sposoby. Skąd się biorą mole w domu: przynosimy je w takich produktach jak mąka, otręby czy orzechy (złożone jaja); przylatują z zewnątrz w okresie ciepłym, gdy temperatura pozwala im przetrwać (mole ubraniowe). Jak rozpoznać, że w domu zagnieździły się mole: w ubraniach pojawiają się małe dziurki; w szafce z produktami mącznymi zauważymy latające owady; produkty mączne pachną stęchlizną; w szafce pojawiły się pajęczyny. Dlaczego powinniśmy walczyć z molami: niszczą ubrania, szczególnie produkty wykonane z wełny i kożuch; zanieczyszczają produkty żywieniowe, które nadają się wyłącznie do wyrzucenia. Domowe sposoby na zwalczanie moli żywieniowych: Wyrzuć wszystkie produkty znajdujące się w szafce, nawet jeśli nie widzisz na nich widocznych kokonów czy jaj szkodników spożywczych. Produkty mączne od razu po zakupie przesyp do szklanych lub metalowych pojemników, które będą stanowiły barierę przed przedostaniem się moli. W szafce rozłóż liście laurowe, miętę, macierzankę, ziele angielskie lub goździki – mole nie lubią intensywnych zapachów. Domowe sposoby na zwalczanie moli ubraniowych: W szafie rozłóż lawendę w woreczku lub stare gazety – mole zostaną odstraszone ich zapachem. Możliwie często wietrz garderobę, by pozbyć się nieproszonych gości. Między ubrania włóż kostki mydła lub odświeżacze zapachowe do szaf. Chemiczne sposoby zwalczania moli: Najlepsze rezultaty daje zastosowanie kilku środków jednocześnie – płytki na owady, spray-u oraz pułapki na mole. Warto jedynie zwrócić uwagę na to, do którego rodzaju moli jest dedykowany dany produkt. Poza molami, w naszej kuchni mogą zalęgnąć się inne owady, które zwalczamy na podobnej zasadzie: wołek zbożowy – czarno-brunatny chrząszcz niewielkich rozmiarów, który pojawia się w otrębach, kaszkach czy muesli; mklik mączny – nieco większy od mola z szarymi skrzydłami, smakuje prawie we wszystkich produktach mącznych; rozkruszek – prawie niewidoczny, należący do roztoczy szkodnik, żeruje głównie w mąkach. Szkodnik nr 5 – Myszy Myszy to zmora domów jednorodzinnych, szczególnie wtedy, gdy nadchodzi chłodniejsza pora i gryzonie szukają schronienia oraz łatwego dostępu do pożywienia. Oczywiście najbardziej humanitarnym sposobem jest złapanie delikwenta i wyniesienie go poza teren domu czy ogrodu. Nie jest to jednak rozwiązanie dla każdego z nas, szczególnie jeśli myszy napawają nas strachem i odrazą. Skąd biorą się myszy w domu: przechodzą małymi otworami lub same wygryzają dziury np. w wełnie mineralnej czy w styropianie; przemykają do domu, jeśli pozostawiamy otwarte okna lub drzwi (myszy potrafią bez problemu przemieszczać się po pionowych murach). Jak rozpoznać, że w domu pojawiły się myszy: znaleźliśmy odchody od 3 do 6 mm długości (od 12 do 20 mm sugerują obecność szczurów); słyszymy podejrzane chrobotanie, które nasila się nocną porą; znajdujemy resztki niedojedzonego jedzenia; przewody lub inne przedmioty są nadgryzione. Dlaczego należy walczyć z myszami: przenoszą różne choroby i bakterie; zanieczyszczają nasze środowisko odchodami; u wielu osób powodują odrazę. Domowe sposoby na usunięcie myszy z domu: Jeśli posiadamy w domu kota, udostępnijmy mu pomieszczenie, w którym podejrzewamy obecność myszy. Zatkajmy wszystkie otwory i zabezpieczmy miejsca, przez które mogą przedostawać się myszy. By wytropić ich ścieżki możemy posypać podłogę talkiem lub proszkiem fluoroscencyjnym. Jeśli znajdziemy gniazdo lub rejony, w których często pojawia się mysz, możemy umieścić tam dziką miętę, rumianek, oleander, spleśniałą cytrynę czy kwiaty wrotyczu, które odstraszają gryzonie. Niestety nie możemy spodziewać się, że ta metoda wypłoszy myszy z domu. Chemiczne (i mechaniczne) sposoby na usunięcie myszy z domu: Zastosujmy elektroniczne odstraszacze, które emitują dźwięki niesłyszalne dla człowieka, a drażniące gryzonie. Popularne są różnego rodzaju łapki na myszy, które mogą być mniej lub bardziej humanitarne. Jedne jedynie łapią zwierzę, by można je wynieść bezpiecznie poza nasz dom, a inne uśmiercają myszy. Wiele osób stosuje trutkę na gryzonie, jednak stanowi ona zagrożenie dla dzieci i zwierząt domowych. Pamiętajmy o tym, by stosując chemiczne środki przeciwko gryzoniom, odpowiednio zabezpieczyć jedzenie. Szkodnik nr 6 – Karaluchy i prusaki Karaluchy i prusaki pojawiają się często w mieszkaniach, które znajdują się w pobliżu śmietników i restauracji. Często możemy je również „dostać” w prezencie wraz z zakupem nowego lokum. Musimy być bardzo ostrożni, gdyż podobnie jak pozostałe szkodniki domowe są trudne do wyplenienia. Skąd się biorą karaluchy i prusaki w domu: przechodzą z innych mieszkań i z zewnątrz poprzez otwory w ścianach i inne nieszczelności; przemieszczają się za pomocą rur i nawiewów wentylacyjnych. Dlaczego należy walczyć z karaluchami i prusakami: mogą skazić jedzenie; są nosicielami chorób; ich odchody mogą powodować reakcje alergiczne. Domowe sposoby walki z karaluchami i prusakami: Zadbaj o porządek w domu i napraw system wodociągowy. Żywność przesyp do szczelnych pojemników. Regularnie wynoś śmieci. Namocz kawałki materiałów piwem i rozłóż je w miejscach, które odwiedzają prusaki i karaluchy. Napój alkoholowy nie służy do uśmiercania owadów, tylko do ich otumanienia. Otumanione owady należy zabrać, a następnie wrzucić do ognia lub zalać wrzątkiem. Innym domowym sposobem na zwalczenie karaluchów i prusaków jest przygotowanie bułki nasączonej kwasem borowym, a następnie rozłożenie jej w miejscach odwiedzanych przez owady. Chemiczne sposoby walki z karaluchami i prusakami: Zastosuj specjalne żele, które idealnie sprawdzają się w mieszkaniach do 50 m2. Poza tym możesz wykorzystać spray-e owadobójcze, specjalne pułapki na karaluchy czy wspominane już wcześniej płytki na owady. Warto zastosować kilka rozwiązań jednocześnie, by jak najszybciej wyplenić szkodniki z domu. Szkodnikom w domu mówimy stanowcze NIE Często wstydzimy się przyznać, że w naszym domu lub w mieszkaniu zamieszkał szkodnik lub ich całe stado, które skutecznie uprzykrza nam życie. W większości przypadków nie mamy jednak na to wpływu i jedyne co możemy zrobić, to szybko podjąć kroki mające na celu ich eliminację. Nie poddawajmy się nawet wtedy, gdy kilka środków nie wywarło większego skutku – lepiej wytępić kilka sztuk niż zmagać się z plagą atakującą nasze cztery ściany. Jakie są wasze sposoby walki ze szkodnikami? Podzielcie się swoimi złotymi radami!
Karaluchy mogą zarazić nas chorobami układu pokarmowego, które powodują czerwonkę, cholerę oraz tyfus, ale także tymi atakującymi drogi oddechowe jak: gruźlica czy tężec. Dlatego, tak ważne jest, aby rozpocząć konkretną walkę z tymi szkodnikami od razu jak tylko zobaczysz pierwsze osobniki w swoim domu.
Walka z niechcianymi owadami, czy też gryzoniami, które mogą spowodować poważne straty w gospodarstwie rolnym, jest bardzo trudna oraz skomplikowana. Wykorzystywanie w takich celach ogólnodostępnych, domowych sposobów może nie przynieść oczekiwanych rezultatów. W takiej sytuacji również, sporym problemem jest okresowe i powracanie takich organizmów. Szkodniki — metoda na ich pozbycie się Dlatego też, w takiej sytuacji, najlepiej usunięcie szkodników zlecić jest profesjonalistom. Wynika to przede wszystkim z faktu, że mają oni dostęp do różnych metod walki ze szkodnikami. Jedynie ich połączenie może gwarantować osiągnięcie oczekiwanego sukcesu w walce z opisywanymi gryzoniami. Najlepsze efekty można zdecydowanie osiągnąć łącząc mechaniczne oraz chemiczne metody walki ze wspomnianymi szkodnikami. W przypadku myszy czy też szczurów, szczególnie w przypadku gdy zalęgły się one niedawno, dobrym sposobem walki z nimi na początek jest z pewnością korzystania z pułapek mechanicznych. Dostępne są one w wersjach, które nie stwarzają bezpośredniego zagrożenia dla gryzoni. Z pewnością, takie metody walki okażą się być przynajmniej na początku odpowiednio skuteczne. Gdy jednak takie metody walki ze szkodnikami nie przyniosą oczekiwanego efektu, w dalszej kolejności należy zastosować trutki na szczury oraz myszy, pozwalające na skuteczne usuwanie szkodników. Warto pamiętać, że profesjonalne firmy, które zajmują się walką z gryzoniami, mają do dyspozycji, znacznie bardziej skuteczne środki do walki z gryzoniami. Dbają one również o zachowanie odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa podczas przeprowadzonej deratyzacji. Obecnie, problem ze szkodnikami takimi jak gryzonie, występują nie tylko w przypadku gospodarstw rolnych, ale także coraz częściej również w przypadku innych obiektów komercyjnych. Takie problemy występują bardzo często na przykład w przypadku przyresturacyjnych kuchni, ale także i coraz częściej w przypadku gospodarstw domowych. Głównymi przyczynami problemów z gryzoniami może być niezachowanie odpowiedniego porządku oraz staranności w przechowywaniu jedzenia, ale także i różne ubytki w murze, które zachęcają gryzonie do osiedlenia się we wnętrzu budynku. W obecnym czasie coraz bardziej powszechnym problemem stają się różnego rodzaju szkodniki, w szczególności takie jak na przykład gryzonie. Dlatego też tak ważne jest, aby w przypadku takich właśnie problemów zastosować odpowiednie metody walki z takimi szkodnikami. Najlepiej, zlecić jest walkę z nimi profesjonalistom, którzy mają dostęp do znacznie bardziej skutecznych metod walki ze szkodnikami, co pozwala uchronić się również przed ich nawrotem w przyszłości.Istotna w uprawie jest także profilaktyka walki z chorobami i szkodnikami. Kupujmy nasze rośliny ze sprawdzonych źródeł, systematycznie usuwajmy ich chore części (i najlepiej palmy) oraz stosujmy różnego rodzaju naturalne, a jeśli zajdzie konieczność, też chemiczne opryski.
Introdukcja – to wprowadzenie organizmu na teren, na którym dotychczas nie występował. Jednakże proces ten jest żmudny i długotrwały. Musi być poprzedzony licznymi badaniami. Pochopne przeniesienie danego organizmu na nowe terytorium narusza jego dotychczasową równowagę biologiczną, a tak być nie może, nie jest to naszym celem. Introdukcje wymagają opracowania łatwej i masowej metody hodowli entomofaga. Przykładem łatwego introdukowania może być osadzenie kruszynka w sadach jabłoniowych i śliwowych, gdzie ogranicza liczebność owocówek. Larwy kruszynka żywią się jajami wszystkich owocówek, a także innych gatunków motyli. Chemiczna ochrona wymagałaby zastosowania 2-3 oprysków insektycydem. Innym przykładem wprowadzenia entomofaga jest osiec korówkowy – obcy dla naszych ekosystemów. Jego pierwotną ojczyzną jest zachodnia część Ameryki Północnej. Do Gorzowa Wielkopolskiego został sprowadzony z urugwajskiego ośrodka Defensa Agricola w Montevideo we wrześniu 1923 r. Próba aklimatyzacji dała dobre rezultaty. Osiec korówkowy zwalcza bawełnicę korówkę, która należy do mszycowatych i jest groźnym szkodnikiem w sadach. Bawełnica korówka jest też skutecznie ograniczana przez naturalnie występujące biedronki i skorki. Potrafią one skutecznie kontrolować jej liczebność i często, gdy bawełnica się pojawi, rozwój jej populacji zatrzymuje się na niewielkim poziomie, można więc zrezygnować z chemicznej ochrony. Czasowa kolonizacja polega na wprowadzaniu organizmu pożytecznego w momencie zagrożenia upraw. Organizm ten jest entomofagiem, który nie przeżywa zimy lub nie rozmnaża się w danych warunkach środowiska. Tę metodę chętnie wykorzystuje się w szklarniach ze względu na możliwość kontrolowania temperatury, wilgotności i liczebności populacji entomofaga (przykładem jest dobroczynek szklarniowy zwalczający przędziorki). Ochrona pożytecznych entomofagów występujących naturalnie Sukces w ograniczeniu populacji szkodników za pomocą organizmów pożytecznych wymaga zabiegów mających na celu rozwój populacji tych owadów. Monokultury, intensywna chemiczna ochrona, wykorzystanie środków owadobójczych na dużą skalę ograniczają występowanie populacji entomofagów. Do ochrony organizmów pożytecznych możemy przyczynić się na kilka sposobów: 1) metodą kompensacji polegającą na ograniczeniu stosowania środków chemicznych i ich selektywizacji, czyli skrupulatnym wybieraniu insektycydu i terminu wykonania zabiegu 2) metodami protekcyjnymi, czyli zwiększające liczbę entomofagów; ważna jest tutaj ochrona ptaków, budowanie skrzynek lęgowych, karmników, ochrona miejsc naturalnego ich występowania i żerowania (zadrzewienia śródpolne, przydrożne, na rowach, dzikie łąki, zagajniki, nieużytki itp.); ponadto wysiewanie wokół upraw miododajnych roślin, wabiących owady nam sprzyjające, pozostawianie naturalnych miedz, pasów nieskoszonej lucerny, a także zakładanie sztucznych „zielonych” osłon wokół upraw; szkodniki pozostające na tych miejscach staną się pokarmem zapewniającym przeżycie naszym sprzymierzeńcom w okresach krytycznych; będą również siedliskiem drobnych kręgowców ograniczających w znacznym stopniu populacje szkodników; jednym słowem – zadbajmy o szeroko pojętą bioróżnorodność środowiska naszych upraw w polu, sadzie, ogrodzie. Dzięki owadom pożytecznym możemy ograniczyć liczbę oprysków przeciwko szkodnikom, obniżając tym samym koszty ochrony, zużycie sprzętu i paliwa oraz nakład pracy. Trzeba mieć na uwadze, że opryskując uprawy czy to polowe, czy sadownicze preparatami działającymi totalnie, wraz ze szkodnikami niszczymy całą populację naszych sprzymierzeńców. Do tych niebezpiecznych środków należą preparaty z grupy fosforoorganicznych i syntetycznych pyretroidów. Neonikotynoidy także wykazują ograniczoną selektywność, ponadto są niebezpieczne dla pszczół. Z tego powodu, aby nie niszczyć populacji owadów pożytecznych, nie powinniśmy stosować pyretroidów i fosforoorganików w pełni sezonu. Dotyczy to nie tylko oprysków przeciw mszycom, ale też innym szkodnikom (owocówki, zwójki). Wadą tych preparatów, poza brakiem selektywności, jest też bardzo krótkie działanie. Po oprysku na mszyce, w sprzyjających warunkach już po 7-10 dniach zaobserwujemy nowe kolonie szkodnika. Olga Gasztych Łódzki Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Bratoszewicach Jeden z 16 Ośrodków Doradztwa Rolniczego w kraju. Łódzki Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Bratoszewicach realizuje na obszarach wiejskich województwa łódzkiego zadania z zakresu doradztwa rolniczego. Podstawowym zadaniem Ośrodka jest doradztwo rolnicze, obejmujące działania w zakresie rolnictwa, rozwoju wsi, rynków rolnych oraz wiejskiego gospodarstwa domowego, mającego na celu poprawę poziomu dochodów rolniczych oraz podnoszenie konkurencyjności rynkowej gospodarstw rolnych, wspieranie zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich, a także podnoszenie poziomu kwalifikacji zawodowych rolników i innych mieszkańców obszarów wiejskich.
Krety pomagają nam w walce z niektórymi ogrodowymi szkodnikami. Niestety oddziałują też negatywnie na nasz ogród. Uszkadzają korzenie roślin, a także dewastują wypielęgnowane trawniki. Podpowiadamy, jakie metody zastosować, aby pozbyć się kretów z naszego ogrodu.
Potrzebujesz ok. 4 min. aby przeczytać ten wpis Woda, cebula, czosnek, pokrzywa, ziemniak, drożdże piekarskie – to wszystko pomoże skutecznie rozprawić się ze szkodnikami ogrodowymi. Nie ma zatem potrzeby używania chemii. Mając rośliny w ogrodzie, prędzej czy później pojawią się szkodniki. W zasadzie jest to nieuniknione. Wówczas trzeba stanąć do walki z nimi. Oczywiście najłatwiej sięgnąć po gotowe środki chemiczne, jednak ich użycie wiąże się z eliminacją również tych pożytecznych owadów. Co więcej, mają one również szkodliwy wpływ nie tylko na nasze zdrowie, ale też na całe środowisko. Warto zatem wybierać ekologiczne rozwiązania. Przedstawiamy sprawdzone naturalne sposoby walki ze szkodnikami ogrodowymi. Na ich działanie trzeba jednak trochę poczekać i kilkukrotnie powtarzać opryskiwanie oraz podlewanie. Z pewnością najważniejsza jest szybka reakcja – gdy tylko zauważymy coś niepokojącego. Pozwoli to zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby roślin. Image by Сергей Корчанов, from: Zakupy z głową Na początku podpowiadamy, jak można uchronić się przed zbyt szybkim pojawieniem się szkodników. Wszystko zaczyna się już w sklepie. Podczas zakupów należy dokładnie przyjrzeć się roślinom i po prostu wybierać te, które są zdrowe. Zaalarmować powinny nas wszelkie przebarwienia oraz dziury w liściach, a także uszkodzona kora czy zniekształcone pąki. Nie ma sensu kupować takich roślin – nie dość, że same będą chorować, to jeszcze dodatkowo mogą zarazić inne okazy i problem w ogrodzie zrobi się naprawdę duży. Szkodniki pod prysznic Często najprostsze rozwiązania są najskuteczniejsze. Na początek warto użyć… wody. Pod wpływem jej silnego strumienia można ograniczyć obecność niektórych szkodników. Trzeba tylko pamiętać, że takie rozwiązanie sprawdzi się głównie w przypadku roślin doniczkowych. Ważna jest również regularność – prysznic należy powtarzać co kilka dni. Dodatkowo woda powinna być letnia, a nie zimna, by nie wywołać szoku termicznego. Samą ziemię z doniczką także lepiej okryć wcześniej folią, aby nie wypłynęła, a już po wszystkim zostawić w zacienionym miejscu – bezpośrednie działanie promieni słonecznych w połączeniu z wodą może spowodować oparzenia. Cebula i czosnek w ruch W walce z takimi szkodnikami, jak mszyce czy przędziorki, warto zastosować cebulę (wyciąg lub wywar z 200 gramów) albo czosnek (wyciąg z 200 gramów roztartych ząbków), który ma działanie grzybobójcze i odstrasza także nornice. Ponadto przeciętym ząbkiem czosnku warto też posmarować liście pokryte plamami chorobowymi. Jeśli zaś chodzi o wywar z cebuli, to bez problemu można przechowywać go przez trzy miesiące w szczelnie zamkniętych słoikach (należy wlać do nich jeszcze gorący wywar). Warto zaznaczyć tutaj, że zarówno cebula, jak i czosnek, skutecznie radzą sobie ze szkodnikami, nie narażając przy tym samej rośliny, a tym bardziej środowiska. Pokrzywa oraz ziemniak Pokrzywa oczyszcza organizm człowieka, przyspiesza metabolizm, pomaga przy zapaleniu stawów czy anemii. Świetnie działa nie tylko na człowieka, ale także na rośliny ogrodowe. Z pokrzywy można przygotować gnojówkę, która dostarcza roślinie – poprzez oprysk bądź podlewanie – podstawowych składników pokarmowych. Ponadto świetnym sposobem na wszelkie mszyce, przędziorki oraz gąsienice motyli jest wyciąg z łodyg i liści ziemniaków – w proporcji 1,2 kg na 10 litrów wody. Drożdże piekarskie Jeszcze jeden kuchenny składnik przyda się do ochrony roślin przed szkodnikami ogrodowymi. To drożdże piekarskie, które skutecznie utrudniają rozwój grzybów chorobotwórczych (dzięki temu, że mają w swoim składzie jednokomórkowe grzyby). Do przygotowania oprysku wystarczy 100 g drożdży piekarskich, pół litra mleka 3,2% oraz 10 litrów wody. Można też dodać jeszcze łyżkę płynnego szarego mydła. Taki roztwór, stosowany raz w tygodniu, rozprawi się z zarazą ziemniaczaną na pomidorach i ogórkach, a także z szarą pleśnią na truskawkach.
